Adnan Varınca'nın resmi ile diyaloga girip hesaplaşmak isteyen bir kişi için en kestirme yol, bunların hangi ruh hali içinde yapıldığı konusunda fikir sahibi olmaktır; görünen hep o kritik anın çeşitlemesidir çünkü. Fırçanın tuvale değip, onun üzerinde dolaşması ile oluşmaz bu resim; görüntü, daha çok bir geri çekilme, gizli bir kaçış üzerine kuruludur burada. Ürperti, önceden oluşmuş biçimin kollanması kaygısından doğar. Resim yapmak, bu biçimin sürekliliğini güvenceye almaktır. Dolayısıyla, Varınca'nın modeli daima boş tuvalin içindedir; izleyici, resmedileni değil, aralanmışın ardındakini görür sadece. Her gerçek sanatçı, doğrudan yahut dolaylı, kendini aramak üzere yola çıkar; buluştuğu an yıldızların parladığı saattir.

---